More info

4.24.2011

Trots op Nederland


Net als in vele andere landen hebben wij in Nederland een aantal producten die we missen als we een tijdje in het buitenland verblijven. We lusten maar wat graag drop, stroopwafels of een lekkere boterham met pindakaas. Tegelijkertijd zijn er ook veel producten die menig toerist inslaat alvorens weer huiswaarts te keren of die zonder meer in winkels buiten Nederland te verkrijgen zijn. Een lekker stuk Gouda kaas, Hollandse bloemkolen of een pak pannenkoekenbeslag. Hoewel het geen culinaire hoogstandjes zijn, kunnen we hier af en toe toch naar verlangen.

Er wordt maar weinig met trots over de Hollandse keuken gesproken. Aardappelen, groente en vlees misschien zelfs samengepakt tot een stamppot. Voor velen niet vergelijkbaar met de verfijnde keukens in landen als Italië of Japan. En dat is ook terug te zien in de aandacht die we besteden aan de maaltijden. Menig actie was bedoeld om de Nederlander aan het ontbijt te krijgen. Ook de lunch wordt vaak gegeten achter de computer of tijdens de lunchwandeling. Dit in tegenstelling tot andere Europese landen, waar de lunch wordt gegeten in een school- of bedrijfskantine of gewoon in een restaurant naar keuze.

De avondmaaltijd schijnt voor veel medelanders ook een probleem te zijn. “Wie doet er boodschappen? Wat eten we vandaag? Wie gaat er koken? Hoe laat eten we?” Dankzij (of door) de ruime openingstijden van de supermarkten een vraag die in veel huishoudens dagelijks weer terug komt. Op de aardappels met groente zijn al sinds de eerste helft van de vorige eeuw vele alternatieven te vinden. Maar een lekkere zuurkoolschotel of boerenkoolstamppot gaat er op een koude winterdag ook prima in!

Maar Nederland heeft meer te bieden dan dat. Als de tijd er rijp voor is eten we maar wat graag van onze eigen appelen, zomerkoninkjes of asperges. En ook de Zeeuwse mosselen prijken een aantal maanden per jaar op menig menukaart. Het feit dat deze producten er zijn is echter al zo vanzelfsprekend, dat vergeten wordt dat dit een mooi Nederlands product is.
Een aantal bedrijven en instellingen ziet dit als marketing strategie. Marketing die vooral is opgezet om de producten aan de man te brengen. Producten die zijn gemaakt door iemand die vol trots hard werkt om kwaliteit te leveren. Kwaliteit geleverd door de natuur waar de producent goed mee om weet te gaan.

(Weer) een keurmerk is opgezet om streekproducten met een bepaalde waarde te erkennen. Restaurants kiezen bewust voor deze producten. In het noorden van Limburg is er bijvoorbeeld een abdij waar het bijna uitgestorven Livar varken zich weer heeft kunnen voortplanten en nu op nog twee boerderijen in de omgeving gehouden wordt. In tegenstelling tot vele andere varkens soorten levert het Livar varken bijzonder smaakvol vlees dat restaurants zonder meer aan hun gasten kunnen voorschotelen. Een zelfde verhaal geldt voor de Oosterscheldekreeft die zich eeuwen geleden in de Zeeuwse wateren heeft gevestigd.

Zo zie je maar. Nederland heeft meer in huis dan de aloude stamppotten, drop of stroopwafels. Alledaagse en bijzondere producten die ontzettend lekker zijn, terwijl ze gewoon uit onze achtertuin komen.

4.17.2011

Vrije uitloop WC EEND

Meer verleidelijke reclames worden gepresenteerd op Flickr

Reclames. Ze zijn er om je te verleiden. Vaak wordt de waarheid gesproken. Het kan echter geen kwaad om ook de andere kant van het verhaal te onderzoeken. Goed dat Calvé nu scharreleieren gebruikt, maar voor andere merken is dat vanzelfsprekend. Die hoeven het niet van de daken (of in dit geval vanuit de bushokjes) te schreeuwen. En al die producten zonder suikers die toch zoet smaken. Je vraagt je af wat beter is; natuurlijke suikers of iets wat gemaakt is in de fabriek en misschien wat minder calorieën bevat, maar slecht te verteren is.

Het is lastig om een goede consument te zijn. Niet alleen in de gewone supermarkt, maar ook in de biologische winkel. Fijn dat je biologische mango’s en ananassen kan kopen, maar ze komen nog steeds van de andere kant van de wereld vandaan. Daarmee zijn het aantal foodmiles behoorlijk hoog. Maar is het niet zo dat alle beetjes helpen en zo hier en daar ‘zondigen’ moet kunnen?

Blijf dus alert, zonder paranoia te worden!

4.10.2011

In de rij op de boerderij



Het lentezonnetje zorgt voor veel energie. De natuur wordt wakker uit haar winterslaap, boom- en bloemknoppen barsten open, vogels zingen de mooiste liederen en de lammetjes huppelen door de wei. Ook de mens wordt weer actief en bevolkt massaal terrassen, strand en recreatiegebieden.

Een leuke activiteit in deze periode van het jaar is het bezoeken van de boerderij. Niets voor niets is april de maand voor Kom in de Kas en de Campina boerderijdagen. Zeker nu het boeren op zich niet meer zo lucratief is wordt er steeds vaker gezocht naar andere manieren van inkomsten. Mede door de vergrijzing komen er steeds meer zorgboerderijen die zich behalve op 55+ers ook kunnen richten op andere doelgroepen zoals mindervaliden of moeilijk opvoedbare kinderen. Andere boerenbedrijven organiseren bijvoorbeeld vrijgezellenfeesten, bieden de mogelijkheid een koe te knuffelen of hebben een boeren(midget)golfbaan.

De meeste boeren houden zich echter dichter bij hun leest. Die blijven landbouw en veeteelt als hoofdactiviteit uitvoeren, maar bieden daarnaast de mogelijkheid een kijkje achter de schermen te nemen. In een periode waarin de jonge dieren nog vrolijk rondhuppelen, biedt dit veel vertier voor jong en oud.

De boer als ondernemer grijpt deze kans om zijn heerlijke producten aan de man te brengen. Afhankelijk van wat er op zijn terrein groeit en bloeit biedt hij zelfgemaakte kazen, yoghurts en andere zuivelproducten, jams uit de eigen boomgaard en eventueel producten van bevriende boeren aan. De bezoekers vinden het maar wat leuk. Authentieke producten direct van de producent. Dat moet toch lekker zijn en daar wil je toch best wat meer voor betalen, als dat al nodig is?

Het is goed om te zien dat deze boerderij bezoeker - of die nu laag- of hoogopgeleid is, in een dorp of een stad woont en of die nu een ruim of krap budget heeft - al zijn principes aan de kant zet en het liefst helemaal los gaat in de boerderijwinkel. Een blindelings vertrouwen ontstaat, omdat de producent het aandurft om zijn consument recht in de ogen te kijken. En omdat de bezoeker zojuist nog heeft gezien dat de koeien, schapen en weet ik het wat meer om en op het erf loopt of staat, het zo goed hebben.

Deze zelfde bezoeker die elk weekend onnadenkend zijn boodschappenkar vult met lekkere, voordelige of bekende producten doet nu precies wat er moet gebeuren; lokaal inkopen bij of van een boer uit de regio om zo foodmiles te beperken, de smaak te behouden en een ambacht (want dat zou een boer moeten uitoefenen) in stand houden. Keep going!

Afgelopen week verscheen het rapport van het onderzoek ‘Denken, doen en duurzame voeding’. Het LEI bracht in opdracht van EL&I het denken en doen van zes verschillende consumentengroepen in beeld en onderzocht per groep hoe ze gestimuleerd konden worden om hun voedselconsumptie duurzamer te maken.