Voor ziekenhuizen is het een ander verhaal. Van het eten wat daar geserveerd wordt, schijn je je ook niet echt beter te gaan voelen, laat staan te genezen. En dat terwijl het menselijk lichaam heel gevoelig reageert op eten en ervoor kan zorgen dat men zich goed, maar ook dat men zich slecht voelt. Na het eten van een zak chips zal het lopen van een marathon een stuk minder gemakkelijk gaan dan wanneer je een bord groente leeg hebt gegeten.
Ziekenhuizen zijn groot en nemen veel ruimte in. Vroeger waren deze gelegen in stadscentra, maar steeds meer nieuwbouw wordt verplaatst naar de stadsranden waar grond een stuk goedkoper is. De nieuwe ziekenhuizen zijn vriendelijker, laten veel daglicht toe en zijn er op gericht het de patiënt, de bezoeker en het personeel zo aangenaam mogelijk te maken.
Naast deze architectonische ingrepen kan ook de omgeving van de ziekenhuizen mee ontworpen worden. Voedselproductie voor de ziekenhuizen kan (deels) op het terrein plaatsvinden. Patiënten die langdurig in het ziekenhuis verblijven kunnen met elkaar in contact komen, revaliderende patiënten gebruiken de tuinen voor hun dagelijkse beweging en frisse lucht en voor alle patiënten kan de kwaliteit van de maaltijd aanzienlijk verbeterd worden.
Ziekenhuizen die niet de mogelijkheid hebben een tuin aan te leggen kunnen op een andere manier actief zijn in het verbeteren van hun maaltijden. In samenwerking met >Slow Food hebben het Alice Hospital in Darmstadt en het San Giovanni Antica Sede (Turijn)afspraken gemaakt met lokale producten om producten van hen af te nemen. Hiermee wordt de afstand die het eten tussen producent en consument aflegt een stuk korter, wordt de lokale economie gestimuleerd en krijgen de patiënten producten van kwaliteit uit hun eigen omgeving te eten. Je zou er bijna je been voor willen breken.
